Het was serieus afgekoeld vanmorgen bij Dutch Lake, prima slaaptemperatuur. Ontbijten deden we bij Tim Hortons en bij de plaatselijke supermarkt kochten we alvast onze lunch. We zouden onderweg weinig tegenkomen was de verwachting. En dat bleek te kloppen. Na 200 kilometer om beurten rijden stopten we in het enige dorp van betekenis vandaag, Valemount. Hier duidelijk enige invloeden van de nabije parken met wat hotels, maar verder vooral wat lokaal gebeuren. We vonden een prima cafe waar ook meditatie-training werd gegeven. Wij hielden het bij koffie en thee. Buiten werd veel reclame gemaakt voor de Terry Fox Run op zondag 17 september. In nagedachtenis aan deze nationale held worden er overal in Canada nog Terry Fox Runs gehouden waarbij geld wordt opgehaald voor kankeronderzoek. Nabij Valemount is ook een berg naar hem vernoemd.
Bij het binnenrijden van Mount Robson State Park stonden waarschuwingen dat bij Jasper de weg afgesloten zou zijn vanwege een race. Het kwartje viel. Ik had op internet wel zitten lezen over de wielerronde van Alberta maar me niet gerealiseerd dat we daar in de buurt waren. De etappe met finish in Marmot Basin (een skigebied bij Jasper) is gewonnen door de Amerikaan Huffmann zie ik. Er rijden twee Nederlanders mee: Tom Jelte Slagter werd 3e op 28 seconden en Wouter Wippert 80e en laatste op met dan een kwartier. Oscar Sevilla rijdt hier overigens nog altijd rond ... vandaag 14e, deze oude Spaanse Tourtopper die na een dopingprobleem uitweek naar Amerika. De komende dagen rijden ze in de buurt van Edmonton, dus die zullen wij niet meer tegenkomen.
Rond het middaguur parkeerden we de auto bij de Robson River voor een wandeltocht naar Kinney Lake aan de voet van de machtige Mount Robson, met bijna 4000 meter de hoogste top in de Canadese Rockies. Het werd een pittige wandeling van in totaal 15 kilometer, maar de moeilijkheidsgraad was minder dan die naar Joffre Lakes. Veel wandelaars kozen voor een tweedaagse trip nog verder de berg op. Helaas vandaag een bewolkte dag waardoor Mount Robson zich niet in volle glorie liet zien. Geen ansichtkaartenweer, maar wel prima wandelweer met 18 graden. De lunch werd genuttigd aan het spiegelgladde Kinney Lake. De kilometers daarna waren vrij verrassend met passages over steenlawinen en door compleet met mos bedekte bossen. Beren kwamen we niet tegen, maar wel een beerput ... het toilet bij de kampeerplaats was eentje om snel door te lopen.
Ons keerpunt was waar de verschillende stromen in het meer overgaan, een erg indrukwekkend landschap. Op de terugtocht liet de zon zich iets meer zien, maar helemaal opklaren zou het vandaag niet. Tegen 5 uur meldden we ons in Tete Jaune Cache bij de gelijknamige Lodge waar we een gezellige motelkamer kregen met voor en achter zicht op de bergen. Een eekhoorn trippelt door de tuin, het is wachten op de elks. Was Clearwater gisteren nog een beetje een dorp, Tete Jaune Cache stelt helemaal niets voor. We zijn echt in de Canadese outback beland. Morgen wacht Jasper, dat wordt andere koek qua toerisme.
Naast een camping herbergt deze locatie ook een restaurant aan het water. We verkiezen deze keer binnen te zitten. Van het wandelen en douchen zijn we wat huiverig geworden en het is buiten ook aan de koele kant. Hoewel geen twee borden op de stapel hetzelfde waren, smaakte het buffet prima na een wederom verrassende en geslaagde dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten