Dag 5: Joffre Lakes, Indianen en Outback

De temperatuur was gezakt naar een koele 12 graden toen we Whistler achter ons lieten na het ontbijt bij (het inpandige) Starbucks. Dat we toch nog wat in het vroege ritme zitten kwam vandaag mooi uit. Na een uurtje rijden (omlaag, Pemberton en flink omhoog) parkeerden we om 8.45 uur de auto bij Lower Joffre Lake. We waren niet de eersten maar er was nog plaats genoeg op deze plek die blijkbaar de laatste jaren flink aan populariteit heeft gewonnen. In mijn 'voorstudie' kwam ik de wandeling naar de Joffre Lakes keer op keer tegen en telkens voorzien van superlatieven. Welnu, het was een flinke klim, maar zeker de moeite waard.

Lower Lake krijg je kado en veel mensen zouden er goed aan doen het daarbij te laten, maar wij begonnen aan de 4 kilometer klim met 500 hoogtemeters. Zwermen muggen roken vers vlees, maar  - met hulp van wat muggenspray - viel de last ervan uiteindelijk erg mee. Na 3 kilometer klimmen werden we beloond met zicht op het azuurblauwe Middle Joffre Lake. Vanaf daar werd het wat meer met handen en voeten klimmen over losse stenen. Langs een fraaie waterval klommen we naar eindpunt Upper Joffre Lake op 1600 meter hoogte. Wie dacht dat daar een mooie open ruimte was voor een pic-nic kwam bedrogen uit. Balancerend op losse keien zochten we een plekje voor onze meegebrachte lunch. Zicht op de gletscher die continu de drie meren van vers helder water voorzag. Met een graad of 20 en windje was het uitstekend wandelweer.

We zaten duidelijk in de voorhoede vandaag, want op onze weg terug kwamen we hele horden wandelaars tegen. Zuchtend en steunend zonder de juiste spullen had een aantal duidelijk geen idee waar ze aan begonnen waren. Eentje vroeg op het makkelijkste eerste deel of hij al over de helft was. Een clubje Aziaten zag wel in dat de kinderwagen niet zo'n briljant idee was, maar dacht met kind op de arm wel verder te klimmen. Pfft.

We voelden de benen wel enigszins, maar kregen na de wandeltocht rust. We hadden nog een paar honderd kilometer voor de boeg naar Kamloops. Een route die ik ook niet kende en die ruig en afwisselend bleek. Na een landschap van 'gorges' ging het over in pure outback met de dorre sagebrush struiken die eerder aan Arizona doen denken dan aan Canada.

We reden duidelijk nog door indianengebied, want opvallend afwezig waren alle bekende ketens van hotels en food die normaal bij elk stadje om aandacht schreeuwen. Nou kwamen we ook nog al te veel bewoning tegen. Eerste was na een uur Lilooet, een verzameling gammele houten huisjes en trailers, kenmerkend voor indianenland. Nu weet ik dat ze het als minderheid niet altijd makkelijk hebben in Noord-Amerika, maar ze bakken er eerlijk gezegd ook weinig van. Het Rugged Bean Cafe kon echt wel een upgrade gebruiken.

Marielle heeft haar eerste kilometer op Canadees grondgebied gereden. Het was even wennen aan de Mitsubishi RVR, zeker omdat het gelijk alweer flink op en af was, maar de wegen zijn ruim en het verkeer rustig. Geleidelijk was er iets meer agrarische activiteit te bespeuren, maar daarvoor moet wel flink gesproeid worden in deze woestijn. Van de bosbranden merkten we niet veel meer dan af en toe een stukje geblakerd terrein langs de weg. Vorige week nog was de weg nabij Cache Creek afgesloten geweest. Dat zou betekend hebben dat we zo'n 100 kilometer om hadden moeten rijden, maar daarvan was nu geen sprake.

Na de bergen, outback en armzalige indianendorpen was de drukte van de stad Kamloops ineens wel even schrikken. Met een beetje mazzel reden we rechtstreeks naar ons hotel toe. Bij het inchecken vertelden we dat we verbaasd waren dat het vandaag weer zo warm was geworden. De hotelbaas zei dat we met 32 graden nog boften omdat het een paar dagen terug nog 40 was. We zijn in Canada, echt waar.

Na een lange dag was het handig dat Denny's om de hoek zat. De Chicken en Salmon Skillet  smaakten prima na een dag waarop we vrij sober gegeten hadden (een hele kunst in dit land). Omdat 'downtown' een paar blokken verder lag een wandeling om de spijs te verteren. Het leek allesbehalve bruisend - en dat is het na Vancouver en Whistler uiteraard ook - maar er was toch wel wat te beleven. Wat te denken van een rangerende goederentrein, een winkelstraat al (of nog?) in kerstverlichting, een scootmobiel met disco en ... een Red Wings winkel. Je maakt het allemaal mee in Kamloops.