Dag 11: Lake Louise

Vreemd genoeg niet heel erg vast geslapen vannacht. Kan niet komen door warmte of herrie van buiten, want het is hier heerlijk koel en rustig. Wel is het hotel een tikje gedateerd. Je betaalt de dubbele prijs vooral voor de locatie en die is natuurlijk perfect. Na het ontbijtbuffet reden we naar het bekende meertje, in de veronderstelling dat je om 9 uur nog wel makkelijk een parkeerplek zou kunnen vinden. Nou, we vonden hem wel, maar het was al een drukte van belang op en rond het meer dat in de Rockies zo'n beetje de status van bedevaartsoord heeft. Nu is het wel zo dat de ochtendzon absoluut het fraaist is voor foto's en dat weten die Aziaten blijkbaar ook. De eerste kanoërs maakten al hun rondje a 95 dollar voor een half uur.

Wij kozen voor de wandeling naar de Plain of the Six Glaciers. Dat is feite een wandeling naar de bron van het Lake Louise. Vanaf het chateau lijkt het alsof de gletsjers tegen het einde van het meer aangeplakt zijn, maar in werkelijkheid zitten daar nog kilometers tussen. En over dat terrein voerde deze bijzonder gevarieerde route. Na twee kilometer vlak langs het meer werden we op een vlonder over de modderige vlakte geleid waardoor allerlei stroompjes richting het meer voerden. Dat ging over in kleine watervallen waarlangs wij omhoog klommen. Eerst door bos, toen door struikgebieden en vervolgens over enorme steenhopen. We dachten nog even dat het wel meeviel het aantal collega-wandelaars, maar velen hadden een andere aanloop gekozen en die voegden zich later bij onze route.

Pica (Fluithaas)

Complete volksstammen, alle landen vertegenwoordigd, liepen met meer of minder moeite omhoog. De fraaie uitzichten waren voor velen een prima excuus om even op adem te komen, al moet ik zeggen dat de stijging wel meeviel. Steilere stukken werden afgewisseld met vlakkere passages. Na zo'n 6 kilometer bereikten we het 'Theehuis', een herberg op een fraaie plaats waar het ook al een drukte van belang was. Zoals een praatgrage Amerikaan ons in de klim verzekerde is het Teahouse volgens de Canadezen alleen voor de toeristen. Dat zijn wij ook en dat kwam mooi uit. We vonden nog een tafeltje en koffie/thee en appelcake. Knap hoe ze op deze afgelegen plek nog een druk restaurant kunnen runnen. Vanwege de 'fire ban' werden we verzocht ons afbreekbare afval zelf mee omlaag te nemen.

Er ging nog een pad naar een viewpoint iets verder richting het ijs, maar zoals zo vaak met meren en gletsjers geldt dat dichtbij niet altijd mooier is. Bovendien warmde het snel op en was deze etappe wel mooi genoeg voor vandaag. We hadden het bij het meer en de gletsjer prima getroffen met het zonlicht, want later op de dag kwam er lichte bewolking en draaide de zon ook minder gunstig voor de foto's.

Mountain  Goats

Onderweg ook 'nieuwe' wildsoorten gescoord. Afgezien van de eekhoorns die in alle soorten en maten om ons heen draven (de brutaalste klom zelfs op mijn tas en camera!) zagen we een pica (Nederlands: fluithaas) rennen met een tak. Die bereidt zich alvast voor op de winter die over enkele weken zich zomaar aan kan dienen. En we zagen op een richel boven ons twee berggeiten, fraaie witte beesten die mooi afstaken tegen de blauwe lucht. Al met al een prachtige wandeling waarbij je in 6 kilometer van de 'gekte' van bij het chateau naar woeste kalen wereld van de gletsjers loopt.

De wandeling en de zon zorgden ervoor dat we de tank beneden weer moesten bijvullen en dat deden we bij de Deli (24 uur open) van het fraaie Chateau Lake Louise. Het is ooit aangelegd om - toen de spoorweg van oost naar west klaar was - toeristen te trekken naar de bergen. Overnachten hier kost zo'n 500 euro maar dan heb je wel een majestueus complex tot je beschikking. Wij kozen voor een heerlijk pittige soep en koude drank om de energie weer aan te vullen.

Als je denkt dat het een gedoe is om met de auto bij Lake Louise te komen, dan heb je Moraine Lake nog niet gezien. Aan het eind van de 12 km lange weg is zodanig beperkt parkeergelegenheid dat alleen voor 8 uur 's morgens en na 6 uur 's avonds er kans is om te kunnen parkeren. Wij kozen er dan ook voor om na het diner die kant op te gaan. Ten eerste omdat dit ook een beroemd meer is dat op vele publicaties te zien is, waaronder de foto die boven mijn bed prijkt. Het was al aardig schemerig maar het blauw van het water was onmiskenbaar. Hier liep ook nog een pica met blaadjes te sjouwen. Ondertussen gaat het op CNN vooral over Irma.

Moraine Lake