Dag 14: Drumheller

We hebben prima geslapen in ons hotel in Calgary waar ook nog eens een smakelijk ontbijt werd geserveerd door de gastvrouw. Helaas was de lucht er alleen maar minder helder op geworden. We hoorden op het nieuws dat het zuidelijk gelegen Waterton nu ook geëvacueerd werd vanwege de branden.

Bijna iedere die in Calgary aankomt rijdt zo snel mogelijk naar de bergen in het westen, maar ook ten (noord)oosten van de stad is wel iets bijzonders te zien. De omgeving van Drumheller is bekend om zijn 'Badlands', dinosaurussen en fossielen. Maar het is een flink eind rijden erheen, zeker omdat we op de snelweg richting Edmonton de juiste afslag misten. Toen we een aantal afslagen verderop oostwaarts begonnen te rijden werd het wel een beetje een puzzeltocht compleet met gravel roads. Zodra je de snelweg verlaat ben je ook gelijk in de outback van Alberta. Eindeloze (glooiende) akkers waar vooral graan geoogst werd, hier en daar een groep silo's bijeen (vergelijkbaar met de brievenbussen maar dan bedoeld voor de omgekeerde route) en soms een boerderij tussen wat bomen. Geen dorpjes, geen winkels, geen koffietenten, geen bezinepompen, gewoon 100 kilometer 'niks' tot we uiteindelijk bij Drumheller weer iets van bewoonde wereld troffen.

Drumheller is hier het middelpunt van alles wat met dinosaurussen te maken heeft en dat zul je weten ook. Elke winkel, elk bord en elke lantaarnpaal is wel opgesierd met zo'n prehistorisch dier. De grootste vind je bij het bezoekerscentrum, 27 meter hoog! Bij een klein winkeltje in oude spullen vonden we een verrassende goede cappuccino. De uitbaatster vond de bestelling van drie klanten al wel verwarrend, ze is niet zo veel gewend in deze uithoek denk ik.

Het dino-museum lieten we voor wat het was, want we wilden vooral de bijzondere natuur zien. Het kleine riviertje had in het zachte gesteente de afgelopen duizenden jaren flink huisgehouden en dat levert een grillig decor dat ze badlands noemen. Een mix van zand en steen die woestijnachtig oogt en van zijn eigen weinig vruchtbaar is. 16 kilometer ten zuidoosten van Drumheller lag eigenlijk het mooiste stukje badlands, namelijk de hoodoos. In het Nederlands vertaalt zich dat als aardpiramide. Dat ziet er uit als een zandachtige piramide met erop een (hardere) steen. Het is maar een klein parkje, maar je kunt er vrij rondlopen en de zandstenen heuvels beklimmen. Een bijzonder verschijnsel. De rook was iets minder prominent, de temperatuur liep weer op tot 30 graden. We 'tankten' bij Esso en Tim Hortons voor onze terugtocht.

Terug hadden we een wat directere route door de eindeloze graanvelden waarbij we het beeld kregen van boer Riks (van Boer zoekt vrouw) die in Sasketchawan (een provincie naar het oosten) nog een heel stuk afgelegener woont dan hier. Vanaf Drumheller zou het nog bijna 600 kilometer naar zijn boerderij zijn. Je moet er maar tegen kunnen zo afgelegen te wonen, maar het is fascinerend om te zien. Bij Calgary treffen we de vrijdagavondspits. Best druk, maar het rijdt toch allemaal wel door, zeker over de nieuwe rondweg. Zodra er een paar nieuwe wijken bijgebouwd worden, wordt het wegennet ook weer fors uitgebreid. Hoewel je in Calgary ook wel een soort tram, bussen en fietsen ziet, ben je hier zonder auto eigenlijk nergens.

Ter afsluiting van onze twee heerlijke weken in Canada nam Trudy ons mee voor diner bij Earls. Een gezellig restaurant met de nodige hippe gasten en dito bediening. Aan alles kun je wel zien dat Caglary een welvarende stad is. De meeste mensen hebben hier een (goede) baan. De ribs smaakten uitstekend.

Helaas zit het er bijna op voor ons. We pakken onze koffers in en morgenmiddag vliegen we terug naar huis. Plan is om in de ochtend nog even wat rond te kijken in downtown Calgary.